Olduğu gibi her yaşadığımız duyguyu anlatmak dürüstlük müydü? Sırrın anlamı yalnızca bir başkasının sırrını saklamak mıydı? Kendimize bile sır değil miyiz?
Ben önceden de duygularımı yaşadıklarımı yazardım veya resimle anlatırdım. Ama hepsi bir defterde toplanırdı benim zamanımda internet yoktu. Bir takım nedenlerden dolayı 16 sene yazamadım. Şimdi yeniden yazmak ve kendimde ne varsa paylaşmak istiyorum. Acaba her şeyi kendime mi saklamalıyım? Bilemedim bir günlük mü tutsam :)
Yabancı insanlara duygularımı anlatmam çok kolay bu beni rahatsızda etmez. Tanıdığım insanlara anlatmak neden zor geliyor? Beni korkutan ellerine koz vermek mi?
Her insanın yaşadığını yaşıyorum. Kimse ben ak pak insanım diyemez. Diyene de inanmam zaten. O kendini öyle sanıyor çünkü altta yatan farkında bile olmadığı başka biri daha var ve ondan bihaber.
İşte o altta yatan gizlenmiş biri var ya, bende onu tanıma çabası içindeyim.
Her insanın yaşadığı şeyleri yaşıyorum.Duygularım ,nefsim,zihnim,inandıklarım,öğretilenlere göre alışkanlıklarım vs. Yazdıklarım da öfke, kıskançlık, isyan gibi durumlar yaşadığımı paylaştığımda bu sefer beni tanıyanlar sanki bu duyguları tekrar tekrar yeniden yaşatmak için önümde sıraya geçiyor.
Kendimde kaldığım zaman bunların hiç birini görmüyorum bile, bazen de öyle bir şey oluyor ki kendimden uzaklaşıyorum. İşte o zamanda dışarıdaki her şey gözüme sonrada beynime takılıp kalıyor.
Yazmak beni kendimde kalmaya bağlayan en güçlü yöntem. Hem sorgulatıyor hem cevapları bulduruyor. O nedenle ben yazmaya devam edeceğim ve tanıdık tanımadık kimsenin etkisi altında kalmaya niyetim yok.
(Bu yazınının içindeki alışkanlıkları görebiliyor musunuz? İşte yazmak bunu gösteriyor. En azından bende ki işleyiş böyle)
(Öz'e Doğru)
Yazmak, insanın kendine yaptığı içsel bir yolculuktur.Bu nedenle bazen yazdıklarınızla çırılçıplak kalmış hissedersiniz kendinizi. Zaten bir çok yazar biraz da bu nedenle kimi "mahlas"ların ardına gizlemiştir kendini.Belki de en özgür yazma biçimi de böylesidir, ne dersiniz?
YanıtlaSil