BEBEKLER

  Ah şu bebekler, elleri yenilesi, yanakları öpülesi, ayakları kıt kıt ısırılası bebekler (yapamayız ki)  :) )
Yeni doğmuş bir bebeğe bakmaya kıyamıyoruz korkuyoruz ''ya nazar değerse''diye..
Öylesine narinler ki.
Yumuk yumuk elleri,yumuşacık tenleri ile SU GİBİLER..
Yanaklarına bir öpücük kondurmak için eğilsek mis gibi kokan o tenlerinden gelen koku aklımızı başımızdan alır.
O kokunun adına da cennet kokusu denmiş ne hikmetse..
Nereden de biliriz cennetin kokusunu da bu şekilde dile getiririz?

Gözünü bir an olsun bebeğinin üstünden ayırmayan anneler çok iyi bilir. Bebek uykusunda veya boş gözlerle etrafa bakarken gülmeye başlar.
Allah'ım o nasıl bir gülüştür sanki gülmesi ile etrafına sonsuz sınırsız sevgiyi saçar. O an deriz ki;Melekler güldürdü.. Bunu da bilir insan ne hikmetse?

Demek ki içimizde bir yerlerde bilen biri var..
Demek ki yabancı olduğumuz bir şey değil..
Her insan bedenlenme den önce uğrar mı cennet denilen yere?
Yoksa o saflığın adımıdır cennet? Yoksa insan yavrusu bu dünyada bedenlenmiş haliyle görünse bile ASL'ında cennette midir?
Belki de cennet insanın ASL'ındadır..
........................................
Ey Dünya beni minicik sanırsın ama bilmezsin ki Kainat BEN'im..
Bazen GÜL'e temas eden bir damla su olurum,bazen de NUR olur akarım, cennettin kokusunu getiririm hasret çeken gönüllere..
_Öz'e Doğru_